المپیاد آئینه ورزش اردبیل

برگزاری المپیاد استعدادهای برتر ورزشی و ناکامی ورزشکاران و هیأت های ورزشی در این رقابت ها تا حدودی واقعیت های ورزش استان را در معرض دید علاقه مندان قرار داد.
قرار گرفتن استان در رده های پائین جدول سطح پراکندگی شناسائی استعدادهای برتر ورزش کشور برای دوستداران رشته های مختلف ورزشی اتفاقی ناگوار و قابل تأمل است.
در میدان حرف تقریبا همه هیأت های ورزشی استان از عملکرد خود در رده های پایه سخن می گویند و با دوختن زمین و زمان به هم آینده رشته ورزشی تحت مدیریت خود را روشن توصیف می کنند.
نتایج به دست آمده در المپیاد خلاف این ادعاها را ثابت کرد و ورزش اردبیل و استان را از نظر بهره بردن از یک پشتوانه قوی بسیار فقیر و ندار نشان داد.
المپیاد امسال در رده سنی 12 تا 15 سال برگزار شد. هیأت هائی که معتقدند در سطوح پایه بهترین عملکرد را داشته اند ناکامی ورزشکارانشان در المپیاد را چگونه می خواهند توجیه بکنن؟
تاکنون در این رقابت ها 812 مستعد برتر شناسایی و توسط فدراسیون ها برای برپایی اردوها دعوت شده اند. نگاهی کوتاه به لیست دعوت شده ها در رشته های مختلف درماندگی ورزش استان در سطوح پایه را کاملا نشان می دهد.
فاصله حرف تا عمل
یکی از بزرگترین معضلات ورزش ما همخوانی نداشتن حرف ها و اعمال ما در صحنه های مختلف ورزشی است. از هر فرصتی که به دست می آید آنچنان سخن گفته و آمار ارائه می کنیم که شنونده ها را از خود بی خود نموده و مدال پرکاری و بالاترین کسب افتخار را شایسته خود می دانیم . اگر چنانچه همه ادعاهای انجام یافته دقیق زیر تیغ بررسی قرار بگیرند بی اساس بودن آنها مشخص می گردد.
متأسفانه در ورزش ما نمونه این قبیل رفتار های خارج از عرف زیاد دیده می شود و چون از طرف مسئولین با رواج دهندگان آمار ساختگی برخورد قاطع و قانونی انجام نمی پذیرد این روش ناپسند و مذموم رشد پیدا می کند و ورزش ما به صحنه های دادن آمارهای آنچنانی و فخر فروشی تبدیل می شود و آمارسازان در نقش منجیان ورزش ظاهر می شوند.
در جریان برگزاری المپیاد دیده شد که برخی از رؤسای عجول و خودمحور هیأت های ورزشی از یک یا دو پیروزی تیم اعزامی سرود خوشحالی و “من آنم که رستم پهلوان” سر دادند و پیام تبریک پشت سر هم صادر نمودند و وقتی همان تیم ها حذف شدند و با سرافکندگی به منزل مراجعه کردند دم فرو بستند و حرفی نزدند و دست نشاندگانشان اطلاع رسانی نهایی هم نکردند
تا زمانی که این روش و این قبیل افراد آمارساز در ورزش ما جولان می دهند و از برخورد با واقعیت ها می ترسند و توان اطلاع رسانی صحیح به افکار عمومی را ندارند نباید انتظار معجزه از ورزش و رشته های مختلف ورزشی داشته باشیم.
انتظار بررسی
خبرهای منتشر شده حاکی از آن است که بهرام اقاخانی مدیرکل ورزش و جوانان استان با هیأت های مختلف ورزشی جلسات برگزار کرده و ضمن بررسی نتایج به دست آمده توسط هر هیأت ، توصیه های لازم برای آمادگی هرچه بیشتر برای المپیاد سال آینده که در تابستات برگزار خواهد شد انجام می دهد. آیا به راستی تنها برگزاری جلسه و صغری و کبری چیدن توسط برخی از هیأت ها می تواند درد ورزش ما را درمان کند؟
چه کسی باید مشخص بکند که چرا هیأتی که از امکانات کافی برخوردار بوده و مشکلی از بابت فضای مورد نیاز تمرینات نداشته نتوانسته است در المپیاد استعداد های برتر آبروداری بکند؟
هیأتی که در سایه تفاهم نامه های اداره کل و برخی از مؤسسات فضای کافی در اختیار داشته باشد اعلام بکند که به چه دلایلی در پرورش استعدادها ناموفق عمل کرده است؟ آیا سالن ها و اماکن ورزشی برای بازی های تفریحی و دوستانه اختصاص داده شده و یا باید خروجی مناسب از بابت تحویل چهره های جدید به ورزش استان را داشته باشد.
امکان این وجود دارد که برخی از هیأت های ورزشی به هزار و یک دلیل که در جایگاه خود می تواند قابل بحث باشد نتواند فضای کافی برای تمرینات در اختیار داشته باشد ولی آن دسته از هیأت هایی که از این بابت مشکلی ندارند باید بیشتر از آنها در قبال ناکامی ها و عدم کسب نتایج مطلوب جوابگو باشند.
لزوم تغییرات
اداره کل ورزرش و جوانان و حوزه معاونت ورزشی اگر به طور کامل نتایج المپیاد را منتشر بکنند قضاوت در مورد عملکرد هیأت ها، مربیان و دست اندرکاران آنها راحت تر و مستند تر می شود.
اگر مدیر کل و همکارانش در بررسی هایی که انجام می دهند با در نظر گرفتن همه جوانب به این نتیجه برسند که از طرف مجموعه یک هیَأت کم کاری هایی صورت گرفته و توان اداره امور و مدیریت مجموعه برای گام برداشتن به سمت جلو را ندارند در ایجاد تغییرات نباید کوچک ترین شک و تردیدی داشته باشند.
تغییرات در هر مجموعه ای برای بهتر شدن انجام می پذیرد و ورزش و هیأت های ورزشی نیز جدای از این اصل نبوده و نیست.
این که بخواهیم تسلیم وضع موجود بشویم و اجازه بدهیم که هر کس به هر ترتیبی که می خواهد عمل بکند و در فکر فردای ورزش نباشد و اماکن در اختیار را به محلی برای تفریح و تمرین دوستان و یاران خود تبدیل بکند انتظاری به جز سی ام شدن در المپیاد ها و دیگر رقابت ها نباید داشته باشیم.
این نوشته را با فرمایشی از صادق آل محمد(ع) به پایان می رسانیم که فرمودند: از نظر من تفاوت نمی کند که در سپردن کار مردم به خائن اعتماد کنیم یا به ضایع کننده.