تلخ تر از ناکامی در دسته یک و دو

هرچند سقوط تیم شهرداری از لیگ یک به دو و از دو به سه بسیار تلخ بود اما آنچه امروز کام اهالی فوتبال را تلخ تر می کند این است که مسئولین توجهی به تیم نکرده و اقدامات لازم در مورد آن را انجام نمی دهند.

 بعد از ناکامی ها و واگذاری ناموفق تیم به بخش خصوصی، تیم را به حال خود رها کردند و متولیان امر و کسانی که باید در موردش تصمیم می گرفتند فکر تیم را از ذهن بیرون کردند و به فکر فردا و فرداها نشدند و با یک اقدام سؤال برانگیز و در برخی موارد از سر لجاجت که ریشه در بسیاری از موارد دارد زمینه نابودی ریشه دار ترین تیم استان را فراهم کردند.

چنین عملکردی از سوی کسانی که باید عصای دست فوتبال می شدند و آن را از دربدری و آوارگی نجات می دادند باعث می شود که فوتبال اردبیل همچنان سال ها در جاده اما و اگرها گام بردارد و به سر منزل مقصود نرسد و رنگ خوشبختی و موفقیت را نبیند.

یکی از مشکلات بزرگ فوتبال ما در میان همه شلوغ بازی ها و جنجال های رایج گمشده، بحث ضربه از درون است. اگر می بینیم که امروز فوتبال باشگاهی ما در بدترین شرایط تاریخ حیات خود می باشد چیزی جز آسیب زدن به آن توسط خودی ها نیست. کسانی که باید درمان کننده دردهای فوتبال می شدند خود به عاملی برای نابودی آن تبدیل شدند.

متاسفانه درگیری های شش سال اخیر در صحنه مدیریت فوتبال و در اولویت قرار گرفتن از دست ندادن کرسی ریاست و فرماندهی بر فوتبال و چسبیدن به پست ها و میزها در کنار برخی از ناملایمات و اقدامات غیر قانونی و خارج از ذهن برخی ها ضربات جبران ناپذیری را بر پیکر فوتبال ما وارد کرده که التیام زخم های ناشی از این حملات سال های بیشتری را طلب می کند.

آن قدر بی توجهی شد و آن قدر امروز و فردا کردند و توصیه ها و درخواست ها و تمناها و خواهش ها را پشت گوش انداختند تا در ایستگاه آخر تصمیم عجولانه ای بگیرند و همان بلایی را که در فصل گذشته در هفته های پایانی انجام دادند و تجربه تلخی را به دست آوردند دوباره بر سر فوتبال اردبیل و شهرداری بیاورند و سند نابودی فوتبال را امضاء کنند

نشست ها و جلسات صوری برگزار کردن و عکس یادگاری گرفتن نمی تواند دردی از دردهای فوتبال ما را درمان بکند. از این عکس ها و از این جلسات زیاد دیده ایم ولی خروجی آنها هیچ وقت نفعی عاید فوتبال ما نکرده است.

مگر در دو ماه گذشته نبود که با تاج در تبریز جلسه برگزار کردیم و با افتخار اعلام نمودیم که برای فوتبال خبرهای خوبی در راه است . پس چرا این وعده نیز چون ده ها وعده دیگر در حد حرف باقی ماند؟

مسئولین باشگاه شهرداری و شهردار بعضی وقت ها مدعی می شوند که آنها در قبال ورزش وظیفه ای دیگر دارند. پرداختن به ورزش قهرمانی را خلاف بخشنامه ها و دستورالعمل ها تلقی می کنند و می گویند آنها باید برای توسعه ورزش همگانی اقدام کنند. آیا با این ادعا می توان پرسید که شهرداری تا چه اندازه در ایجاد فضای ورزشی مدرن و متناسب با نیازهای جامعه موفق بوده است؟ در کنار این ادعا متاسفانه فضاهای ورزشی سنتی نیز حفظ نشد و محل کشف و پرورش استعدادها بساط شان برچیده شد و به این ترتیب نزول کیفیت کار  بیشتر و بیشتر مشاهده گردید.

با همه ناکامی هایی که فوتبال اردبیل در سال های اخیر با آن مواجه بوده است متاسفانه همچنان ادعا می کنیم که برترین بوده و در سطح کشور تعیین کننده هستیم . برای ایجاد تحول در روند فوتبال تغییر در ساختار آن را در دستور کار قرار ندادیم و عملکرد خود را بدون نقص و عاری از هر عیب و ایراد تلقی کردیم و کار را به آنجا رساندیم که امروز با آن همه دبدبه و کبکبه و ادعاهای دهان پرکن ، در سطح شهرستان اردبیل توان و عرضه حفظ یک تیم در لیگ دسته سوم را نداریم.

چوب ندانم کاری، کم کاری، بی توجهی و هر اقدام دیگر غیر معمولی را که برخی ها در گذشته برای فوتبال باشگاهی و بخصوص شهرداری انجام دادند را که نباید تماشاگران و علاقه مندان و جوانان تحمل بکنند.

هنر مدیریت آن نیست که با عجله به پاک کردن صورت مساله اقدام بکنند . مدیر کسی است که بتواند در مواقع بحرانی کشتی شکسته را به ساحل امن برساند و طرحی نو برای جبران گذشته در اندازد. این سزاوار نیست که اگر در گذشته جمعی بر خلاف جریان آب شنا کرده اند تاوان آن را جوانان بپردازند و از نعمت حضور تیم فوتبال شهرستان در لیگ بی بهره بمانند.

فوتبال و تیم شهرداری اردبیل نیاز به حمایت دارند و امیدواریم که مسئولین برای سر و سامان دادن به وضعیت تیم شهرداری کار امروز را به فردا و فرداها محول نکنند.