دهم اسفند سال روز حادثه زلزله اردبیل

جمعه دهشت انگیز هلاک، جمعه رقص خون آسای خاک، جمعه سینه های چاک چاک، جمعه دهن گشائی نهنگ وار هزاران مغاک، جمعه دهم اسفند ماه سال هزار و سیصد و پنجاه، جمعه سراسر ویرانی و درد و رنج در گذر عصرها و زمان ها هرگز از لوح یادها و یادمان ها فراموش نخواهد شد.

در آن روز وحشت آگین، قلب تپنده زمین در دیار پر صفای نیر و سرعین، چنان لرزید که طومار حیات ده ها انسان درهم پیچید و 99 روستا و 68 هزار خانوار روستانشین به سوگی سنگین فرو غلتیدند و دیگر بار آحاد مردم قهرمان، در آزمونی توان فرسا، زهر مصائب طبیعت را چشیدند و بار گران شداید را بر شانه های خود کشیدند.

در پی وقوع این حادثه ناگواردل ها از رقّت به جوش آمد و جان ها از محبت و احساس مسئولیت، در خروش. آستین ها بالا رفت، دامن های همت بر کمرها بسته شد. قطره ها در هم پیوست و دریا شد، دریایی از غیرت و مردانگی، موج موج از هر کوی و برزن گروه های انسانی به تکاپو درآمد و کمک به آسیب دیدگان در دستور کار قرار گرفت.

زلزله اردبیل نمودی کامل از همبستگی، روح انسانیت، وحدت و یک رنگی و یک دلی مردم را به نمایش گذاشت. بارش شدید برف سنگین و کولاک آزار دهنده که در پی زلزله روی داد در اراده پولادین، عزم راسخ و همت بلند مردم منطقه تأثیر منفی نداشت. امدادگران در هوای زیر صفر و در حالیکه کولاک چهره درهم شکسته و غمگین آن ها را نوازش می داد راه برای رسیدن به روستاها را هموار می کردند و عشق به مردم و کمک به همنوعان را در عمل معنی می نمودند.

در آن روزهای سخت و طاقت فرسا، عشق جوشیدن گرفته و روح انسانیت به خروش آمده بود. در کمترین زمان پس از وقوع زلزله، بازسازی ها آغاز شد، اسکان موقت انجام پذیرفت، نیازها تأمین گردید و بدون تعارف جوهره همت و غیرت به نمایش در آمد و مردم قهرمان، سلحشور و با غیرت اردبیل برگ زرین دیگری در کتاب تاریخ افتخارات و مردی و مردانگی به یادگار گذاشتند.

یاد و خاطره همه جانباختگان حادثه زلزله دهم اسفند 75 اردبیل را گرامی داشته و برای کسانی که در راستای کمک به آسیب دیدگان تا پای جان تلاش کردند درود می فرستیم.